+ Mini-mandjes

Ziek thuis = mandjes haken.
Heel simpel, eerst een ronde bodem (ik begin met 7 steken en ga door tot 42), en dan rond blijven haken zonder te meerderen. Heb twee draden katoen gebruikt, Red Heart Miami van de Hema.

+ Catalogus van de mensheid

Dit zijn foto's uit het boek The Dawn of the Color Photograph: Albert Kahn's Archives of the Planet. Ze behoren tot het eigendom van Albert Kahn, Frans bankier en filantroop. Begin 20e eeuw stuurde hij een groep fotografen de wereld in om de wonderen der mensheid vast te leggen met behulp van de dan net nieuwe autochrome-techniek, ontwikkeld door de gebroeders Lumière. De collectie Kahn bestaat uit meer dan 72.000 foto's en werd pas weer in de jaren 80 herontdekt.
Zo anders was de wereld honderd jaar geleden niet. Zwart-witfoto's doen dat graag geloven. Maar de bomen waren groen, de luchten blauw, en in Zweden stond een mooievrouwenfabriek.

Meer foto's zijn te zien op de website van het Musée Albert-Kahn. Zie hier. 

Dit zou wel eens een van de eerste toeristenkiekjes
van de Taj Mahal in kleur kunnen zijn

Noorwegen

Zweden

Griekenland

+ Cirkels en driehoeken

Ik haak - voornamelijk cirkels en driehoeken. 

Er zijn inmiddels al meer dan acht ronde onderzetters,

en meer dan achtenveertig driehoeken voor een deken.

Zo snel zo mooi, zo'n instant voldoening. Vind dat nog maar eens ergens. 

Wol: Superlana van Lana Grossa. 

+ Winterblues met perenchutney

Kook in een grote pan, een uur lang:
- een kilo peren (geschild, in blokjes)
- twee appels (geschild, in blokjes)
- 150 gram rozijnen, krenten en ontpitte pruimen (in stukjes)
- 200 gram sjalotjes (fijngesneden)
- 300 gram rietsuiker
- 600 ml ciderazijn (of andere azijn)
- en een stokje kaneel
En giet dit alles in gesteriliseerde weck- of jampotten. Lekker met geitenkaas: een gegarandeerd broodje huiselijkheid om de winterblues mee te verdrijven. Naar dit recept op de website van Delicious Magazine.

+ Onderwaterbos

'Sawfish' kapt bomen op de bodem van het Voltameer, Ghana.

Houtkap in het reservoir van de Tucurui-dam, Brazilië.

Met laag water komt het bos weer boven - Dove Point, Engeland.

+ Kleine beer

Young Yakut, Soviet Union, rond 1980.

Hier te vinden, gevonden via At Swim-Two-Birds.

Een kleine beer voor een kleine jongen. In een sprookje zouden hij en zijn gezin door de broers en zussen van de kleine beer opgegeten worden.

Ook zacht maar scherp: The Bear van My Morning Jacket.

+ Geometrische vintage

De website projectthirtythree.com is gewijd aan grafische (vintage) platenhoezen. Geometrische vormen en typografie, that's it. Je wordt decennia terug de tijd in geslingerd, maar toch houdt het zijn aantrekkingskracht. Juist, misschien, omdat het ontwerp zo simpel is?

via designworklife.com

+ Het Universele

Mimesis / An important concept in ancient aesthetics: Aristotle held that art imitates nature and, by representing the character, actions and destinies of persons, brings out the universal. (Dictionary of Philosophy, Penguin 2005, p391.)

Barbara en Michael Leisgen maakten deze foto's in 1974, onder de titel 'Mimesis'. Je ziet Barbara op de foto, als een godin die de natuur aan zich onderwerpt, haar commandeert. Of als een mens die zich naar de natuur schikt, haar aanbidt. Net waar je over na wilt denken.

Zie hier voor meer foto's en informatie over het fotografenechtpaar. Mocht je me willen vragen wat ik later zou willen worden, is dat het antwoord.

+ Dode dierentuin

National Museum of Ireland - Natural History, de dode dierentuin van Dublin. Museum van musea, want sinds 1857 nauwelijks veranderd. Houten kasten met handgeschreven kaartjes en getypte inventarisnummers. Van Ierse slakken tot Afrikaanse olifanten, en van alledaagse zeemeeuwen tot enge aapjes. Als je over de houten vloer loopt, wiegen de apenstaartjes zachtjes mee. Angstige oogjes kijken je aan. Wat doe je hier? Prachtig mooi en walgelijk afstotelijk tegelijk - een bezoek om nooit te vergeten.

+ Van wanten

Ik heb dat wel eens, dat iets zó populair is dat ik ervoor weg wil rennen, omdat toegeven dat het leuk is gelijk staat aan toegeven dat ik niet uniek ben. De grote massa is beangstigend, omdat die je opslokt. Omdat het de suggestie wekt dat eigen gedachten niet zo eigen zijn. Dat je niet bestaat. Dat je weliswaar denkt, maar niet bent.

Als je het omdraait is populariteit een keurmerk. Alsof een expert-jury zich heeft gebogen over een product, en tot de conclusie is gekomen dat het hoog scoort. De jury bestaat soms uit tienduizenden of miljoenen leden. En die leden hebben besloten dat Pinterest, a vision board-styled social photo sharing website and app where users can create and manage theme-based image collections, leuk is.

En zo kwam ik ertoe Pinterest te verkennen. Stap 1: vraag om een inschrijving. Stap 2: ontvang een melding dat je op de wachtlijst staat. Stap 3: vast kijken wat er te zien is. Tot zover ben ik gekomen.

Via Pinterest kwam ik terecht bij deze wollen wanten uit 1837, uit de buurt van Philadelphia. Dat jaartal en de naam van de eigenaar zijn in de wanten gebreid. Na bijna tweehonderd jaar zien de wanten van E.I. Chline er nog bijna als nieuw uit. Een zeldzaamheid - en voor je het weet gaat je fantasie aan de haal met de mysterieuze eigenaar. Vrouw of man? Arm of rijk? Patroon of fantasie? Zelfgebreid? Nooit gedragen?

En zo leidt de populariteit van de massa terug naar een individu. Wie wat nalaat, die bestaat.