Een bijzondere sculptuur, door
Brendan Monroe, die bestaat uit polymeerklei, draad, acrylverf en 'dryer lint', wat volgens mij zoveel betekent als het grijze stof dat achterblijft in een droger en dat je altijd zo makkelijk als één lapje uit het filter kan halen (een stiekem genot), met in het achterhoofd het vermoeden dat daar geen trui van te breien valt.
Soms zit ik in die wolk. Het is een troost dat het er zacht en pluizig is. En misschien ook lekker warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten